Kleuren fascineren, we drukken ons ermee uit: in de kleren die we kiezen; hoe we ons huis inrichten, etc. We kunnen zelfs kleur en stijladvies krijgen. Schilders verbeelden met kleur via schilderijen. Kleur is stijl, emotie, energie. Ik denk aan de kleuren van de chakra’s, de kinderlijke blijheid en ontroering bij het breken van licht. En we vinden kleuren in een sociale uitdrukking.

Ik kende de gekleurde hoeden van de Bono al, maar raakte gefascineerd door de kleuren van management drives: ze geven licht op drijfveren en leren ons hoe mensen met verschillende drijfveren elkaar tegen kunnen komen. En ja daarin schuilt tevens het risico: “ja, maar jij bent ook wel héél geel..” Kleurgebruik verduidelijkt (kleur bekennen) en raakt aan onze behoefte van structureren. Tegelijkertijd confronteert het in de ontmoeting van andere kleuren. Ik leerde dat ook de dynamiek binnen de organisatie zich tussen kleurpatronen beweegt, soms als in een flow en soms blokkerend.

Ik vroeg me af hoe het gebruik van kleuren eruit zou zien in een democratisch proces zoals participatie. Tijdens mijn werk als adviseur participatie nam een collega op een dag afscheid. Ze ging werken bij een museum. Net als de andere collega’s zou ik een museum aandragen. Ik liet mijn fantasie de vrije loop en het Participatiemuseum diende zich als gedachtenexperiment aan. In musea bewaren we wat van waarde is, om er nog eens naar terug te keren, te zien, te ervaren. Kleur is van alle dag, van alle tijden, van alle culturen. Kleur zit in ons, en komt diep van binnen. Ontdek die kleur en laat je verwonderen… Participatiemuseum

Verbeelding verwoord: participatiemuseum